امروز ارزش زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از خود شهادت نیست. ( امام خامنه ای مدظله العالی ) دوره آموزشی و لحظه ی شهادت شهید حسن خاکی دوره ی آموزشی خدمت خود را در مرکز آموزشی 05 سرآسیاب کرمان گذراند و در گروهان سوم از گردان یکم مستقر بود. او که در زمستان سال1366 از هنگ ژاندارمری کاشان اعزام شده بود،پس از طی دوره ی آموزشی به شهر مریوان مأمور و در منطقه ی عملیاتی بیت المقدس 5 مستقرشد. این عملیات که در تاریخ 21فروردین 1367 آغاز شد، شهیدان زیادی تقدیم اسلام و انقلاب کرد و حسن خاکی در همان آغاز عملیات بر اثر ترکش خمپاره از روی دپوی خاکریز به روی میدان مین تله ای غلتید و با انفجارچند مین،یک پای او قطع و پهلوی وی نیز شکافته شد و چون جنازه سه روز زیر آتش دشمن قرار داشت، بدن و صورتش نیز دچار سوختگی های شدیدی شد به طوری که تشخیص وی بعد از انتقال به پشت جبهه و ارسال با هواپیما به تهران و بعد هم انتقال به کاشان،سخت انجام گرفت. برادرش حسین آقا به طور اتفاقی متوجه نوشته ای در زیر لایه ی رویی جیب پیراهنش می شود و وقتی آن را بر می گرداند می بیند که زیر آن نوشته شده حسن خاکی. بعد از آن نیز جنازه ی دیگری به کاشان آوردند که مسؤولان تصور کرده بودند به حسن خاکی تعلق دارد که با توضیحات یادشده مسأله حل شده بود. 
نویسندگان وبلاگ :
احمد فرهنگ (@)[0]
محمد خاکی (@)[0]
حمید رضا مجیدی پور (@)[0]
شهدا زنده هستند و در نزد خدای متعال رزق و روزی می خورند. وجه مشترکی که با ما دارند این است که می توانند در دنیای ما شناخته شده باشند و یا اینکه غریب و ناشناخته باقی بمانند. شهید حسن خاکی،یکی از شهدای غریب ماست و بنا به دلایلی با شهید گمنام حکم یکسانی یافته است. پدر و مادر بزرگوارش به او پیوسته اند و هم اکنون پرونده اداری او دربنیادشهید ازنا(سربند) استان لرستان نگهداری می شود. مزار شریفش نیز در گلزار شهدای کاشان است. هیچ اثری از او در سایت های مربوط به شهدا دیده نمی شود. من شخصاً همه را زیر و رو کرده ام و به چیزی دست نیافته ام.اتفاقی در هیجدهمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران در اردیبهشت ماه 1384 به غرفه ی مرکزی بنیاد شهید برخوردم. در آن جا رایانه ای بودکه مشخصات کلی همه شهدا را در بر داشت. از سر کنجکاوی اسم شهید حسن خاکی را وارد کردم و به یک سری اطلاعات کلی از وی دست یافتم که با گستردگی بیشتری دربخش شناسنامه ی شهید در این وبلاگ قرار داده ام. حال تصور کنید،چنانچه مقرر باشد که از طرف بنیاد شهید ازنا برای او یادمان و مراسمی گرفته شود،لطف این کار در آن است که خانواده اش حضور داشته باشند پدر و مادرش که نیستند،بقیه ی فامیل نیز مهاجرت کرده اند.نتیجه آنکه در ازنا یادی از این شهید نمی شود. بنیاد شهید کاشان نیز بعید است در این زمینه قدمی برداردچون در نظام اداری در جایی که مدارک و پرونده و سابقه ای وجود ندارد،مسؤولیتی هم متوجه آن سازمان نیست.درکاشان خانوده های خاکی، مجیدی پور، خشایی، رضایی، قاسمی، صادقی ، حسن پور، فرهنگ، دیدار، باتمانی، اسماعیلی، زارعی و...به صورت سببی و یا نسبی با او نسبت یافته اند. شاید بسیاری از جوانان و افراد کم سن و سال فامیل او را نشاسند. من نیز تا سال 1359 که در کاشان بودم این شهید را گاه به گاهی که با پدر بزرگوارش از روستای روغنی خمین به کاشان می آمدند، زیارت می کردم. بعد از این تاریخ، برای خدمت فرهنگی به سیستان و بلوچستان مهاجرت کردم و دیگر توفیق زیارت او نصیبم نگردید. گفتنی است که هر وقت به کاشان می آمد بیشتر در منزل ما مستقر می شد و به همین سبب تعدادی عکس یادگاری از او داریم که در این وبلاگ از آن ها استفاده می شود.روحش شاد!(احمد فرهنگ)
- پایگاه خبری تحلیلی فرزانگان امیدوار
سدید کاشان
رهسپاریم باولایت تا شهادت
برادران شهید هاشمی- مهدی افشار
یامهدی
خاطره های علوم و فنون دریایی خرمشهر
ابیازن زادگاه من
عمو همه چی دان
««««««« کارنامه »»»»»»»
دهکده کوچک ما
اسرا
مردان خدا (شهدای دارالمؤمنین کاشان)
سروده های جدی عباس خوش عمل
سید رضا محمدی نوش آبادی
جاده خاطره ها
سروده های احمد فرهنگ
خادم الشهداء
|
|
